ΓΗΣ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

(ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ 1943 ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΟΧΩΡΙΑ)

Γης των Καλαβρύτων.

Χώμα μου.

Ανταρτομάνα γης.

Περιστέρι ολόλευκο της λευτεριάς.

Τριγύρω τα χωριά σου σ' αδιάκοπη

πορεία.

Αβρύχιτα λιοντάρια τα παιδιά σου.

Μέσα σ' απάτητα λογγά τη λευτεριά μας

κρύβουν.

Κι ανηφορίζουν χέρι-χέρι τραγουδώντας

τ'αδέρφια μας.

------------------------------------------------------------------

Τριπόταμα-Βερσίτσι-Αλέσταινα.

Σύραχο-σύραχο, βουνοπλαγιά τη βουνοπλαγιά,

υνί που οργώνει τα διάσελα

η οργή τους.

Τα σκυθρωπά -- ξαγρυπνισμένα πρόσωπά

μαζεύουν τον κεραυνό του δίκιου τους.

Σκούπι-Βεσίνι-Δεχούνι.

Αχολογάν οι ρεματιές από του Τσούνη

το σάλαγο.

------------------------------------------------------------------

Κυκλάμινα τα βράχια ζώνουν.

Αίμα με το γαίμα τους.

Κι ανηφορίζουν τ' αδέρφια μας

με την πατρίδα στους ώμους.

Κατάκαρδα του Δεκεμβρίου.

Στις ρεματιές κουβεντιάζουν με το θάνατο.

Κι ανεβαίνουν - ανεβαίνουν

τα μονοπάτια, ψηλά-κατάραχα.

Κι ανταμώνουν οι σύντροφοι.

Σφίγγουν το χέρι.

------------------------------------------------------------------

Γνέφουν μ' αόρατη σπίθα τα μάτια τους

στο πηχτό σκοτάδι.

Διαβάζουν με βουρκωμένα μάτια

τα μηνύματα.

Κάθε τους βήμα και μια κατάχτηση τιμής.

Βαριανασαίνουν οι μέρες των βαρβάρων.

Ψυχομαχούν οι ώρες τους.

Κόκοβα- Χόβολη-Νάσια-Στρέζοβα.

Σκαρφαλώνουν - σκαρφαλώνουν

τις χιονισμένες κορφές, μ' ένα κομμάτι

μπομπότα στη μασχάλη.

---------------------------------------------------------------------

Μ ένα κρεμμύδι στην τσέπη.

Κι ανέγκιαγο σπαθί η σκέψη τους.

Οι μάχες μακραίνουν.

Τα μυδράλια των Γερμανών, κροταλίζουν

απόκωφα.

Βαρύς ο χειμώνας στη γη μας.

Μα καλοκαίρι στην καρδιά μας.

Μαζέικα-Σοποτό-Αγρίδι-Λειβάρτζι,

Λεχούρι-Πλανητερού, Σουδενά.

Ο ήλιος στα χωριά μας ντουφεκίζεται.

Όμως ανίκανοι οι βάρβαροι να βρούνε

την καρδιά του.

---------------------------------------------------------------------

Λακίζουν στα λαγκάδια και τραφιάζονται.

Της παντοχής μηνύματα του Καραχάλιου

οι στίχοι.

"Είχαμε χάσει πολύ αίμα

μα το λίγο που έμενε κυλούσε θυμωμένο.

Μετρήσαμε τα φυσέκια μας

και βρέθηκαν πιο λίγα από την οργή μας.

Στηθήκαμε γυμνοί

μπροστά στο Δεκέμβρη και τη φωτιά.

Πολεμίσαμε

με το θάρρος των ξεγραμμένων,

την ανδρεία των μελλοθάνατων".

---------------------------------------------------------------------

Κέρτεζη-Βλασία-Κερπινή-Ρωγοί.

Κοπάδια σταυραητών

ξεχύνοντε τ' αδέρφια μας,

στις πλαγιές και τα σύραχα.

Αστροπελέκια στα σκοτάδια.
Έτοιμα ηφαίστια θυμού τ' αγροτοχώρια μας.

Να λιώσουμε το φασισμό

με πυρωμέν' ατσάλι.

Βυσωκά-Αγία Λαύρα-Χωράφι του

Καππή.

Καλάβρυτα.

--------------------------------------------------------------------

Πληγωμένο περιστέρι της λευτεριάς.

Χίλιοι τριακόσιοι τραγουδούν

δαφοστεφανωμένοι.

Της όμορφης της λευτεριάς --

Ειρήνης το τραγούδι.

Γης της λευτεριάς.

Γης της αντρείας.

Γης των Καλαβρύτων.

Χώμα μου.

Τ' όνομα της λευτεριάς χαραγμένο

μ' ατόφια κατακόκκινα

γράμματα.

------------------------------------------------------------------

Τ όνομά σας αδέρφια γραμμένο

στο πλατύ στέρνο τούτης γης.

Και κάτω ο σπαρμένος κάμπος της

κατάκαρπος,

να χορτάσουν οι πεινασμένοι.

Κι ανάγυρα οι κρουσταλλοπηγές

του δίκιου, να ξεδιψάσουν

οι διψασμένοι.

Εξουσιάζει το ανθρώπινο προμήνυμα.

Κι ανστάσημα χτυπάνε οι καμπάνες

της Λαύρας.

Τα λευκά περιστέρια γιόμησαν

τον ορίζοντα. Ποτέ πόλεμος πιά.

Ειρήνη! Ειρήνη!

ΕΙΡΗΝΗ!